Hak Nefesin İnkâr Eyliyen Tâlib

—1—

Hak nefesin inkâr eyliyen tâlib
İblistir bu cemden sürülsün gitsün
Hak’kın divânında yüzü karadır
Esfeldir ol yerden sürülsün gitsün

Yok ise kalbinde mahabbet sevgi
Yıkıktır gönlünde Allah’ın evi
Özünden haberi olmıyan dîvi
Salıver yabana yorulsun gitsün

Yalınız kafeste sakla bir kuşu
Kiminle söyleşür olmasa eşi
Günâhın meydan virmeyen kişi
Yüzünü eğsin de ayrılsun gitsün

Canını cellâda teslim itmeyen
Rehberin gittiği yola gitmiyen
Mürşide ikrârın kâmil etmiyen
Çürüktür yuları kırulsun gitsün

Kudret eline irişti elim[1]
Ayan oldu Hak’ka sercümle hâlim
Biz olalım Kul Mazlum olanlar zalim[2]
Ali divanında sorulun gitsün

AZMÎ

XVI ncı asrın son yarısında yaşadığı tahmin olunan Bek­taşî şairlerindendir. Hayatı hakkında hiç bir malûmata sahib değiliz. Hattâ ismi de mecmualarda Fezmî, Kazmî, Azmî gibi muhtelif şekillerle kayıdlıdır. Bay Ahmed Hamdi’nin hususî kitapları arasında 997 (M. 1588) de yazılmış bir mecmuada ise bir manzumesi, harekeli olark Kuzmâ tarzında tesbit edil­miştir. Bir kısım yazmalarda Azmî mahlâsıyle bazı şiirlere de tesadüf olunmaktadır. Fakat bütün bu manzumelerin aynı şa­ire âid olduğu iddia olunamaz. Biz sadece onun meşhur nefe­sini buraya dercediyoruz:


  1. Vezin eksiği var.
  2. Vezin fazlzağı var.