Hak’ı Gönülde Sır Sakla Özünden Bî Haber Sofî
— 131 —
— Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün —
— Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün —
Hak’ı gönülde sır sakla özünden bî haber sofî
Bu deryâdan derin sırrı ne bilsün deng-i ser sofî
Tanımamış o nefsini nice bilsün ki Rabbini
Kâlubdur lâda illâda görün ne zerk eder sofî/
Sevübdür sîm ile zeri koyubdur vasl-ı dildârı
Eğer doğrusunu dersem olur hışm ile ner sofî
Özünü bilen er sofî hem oldur sofî-i sâfî
Desen revâdürür ana gel ey sâhib nazar sofî
Hatâyî mürşid ü pirler elini tutub âr etme
Eğer ârif isen anla kerem kıl olma har sofî[1]
- ↑ Divan