Gazel (Dil ü cânımda inler dâim efkâr ü hayâlâtım)
Dil ü cânımda inler dâim efkâr ü hayâlâtım
Şifâsız hasta-i ye's ü elemdir ihtisâsâtım
Serâpâ ra'şedar olmakta magzım her tasavvurdan
Bütün 'âsabımı pür lerze eyler infi'âlâtım
Niçün bilmem nazargâhımda mugberdir bütün eşya
Niçün mestûr-ı jeng-i gussadır mirsâd u mir'âtım
Niçün endîşe-i endûhnâkimden akar âlâm
Niçin alûde-i zehr ü kederdir ibtisâmâtım
Cihanda bir heves, bir arzû bir iştiyâk olmaz
Ki olsun bâis-i şevk-i dil-i pür iktirâbâtım
Olur fikr-i gamâbâdım gibi pûşîde-i hırmân
Benim rûh-ı melûlümden dogan âmâl ü niyyâtım
Samîm-i kalb-i mecrûhum iken mehd-i tecellîsi
Garîk-i rahm u şefkat olmasın mı hep sünûhâtım
Hem aglar hem yazar hem yazdığımdan aglarım kendim
Gider birlikte dem-i igbirârımla makâlâtım
Benim herzâde-i tab'ımda matbû u hüveydâdır
Bu hissiyât-ı şebrengim, bu nevmîdâne hâlâtım.