Erzurum Kongresi'nden Vahdettin'e Çekilen Bağlılık Telgrafı

Atabe-i Ulyâ’ya (Padişahın Yüce Eşiğine)

Vatan’ın inkisâmını (bölünme), istikbâli millinin zevâlini intaca ma’tuf âmâl ve teşebbüsât (emeller ve teşebbüsler) karşısında, milletin mukâddes taht-ı hilafet ve saltanatı hümâyunları etrafında gayrikabili tezelzül (sarsılmaz) hale teşkil ettiğinden, yâr ü ağyâr (dost ve düşman) nazarında te’yid edilmesi vücûbunu takdir eden Şarkî Anadolu Vilayetleri’nce müştereken akdi takarrür edip; bütün Kazâ, Livâ, Vilayet mümessilleri’ni ihtiva eden bu milletin hürriyet ve istiklâlini kazandığı Yevmi-Mübecel’e (23 Temmuz 1908 İkinci Meşrutiyet Bayramı’na) musâdif (rastlıyan) bugün, ekseriyeti azimetin huzuru ile ve eltafı Sübhâni’ye ve ruhaniyyeti Seyyidülmürselin’e istinaden resmi küşadı icra kılınan ve bilcümle fırakı siyasiyye ve âmâli hususiyye ve şahsiyyenin (bütün siyasi fırkaların ve şahsi ve hususi emellerin ) fevkinde bulunan

Erzurum Kongresi, milletin ruh ve vicdanına tercüman olmak üzere, buralarda lâyezâl (sonsuz) olan hukuk-ı hilafet ve saltanatın muhafaza ve kemakân (olduğu gibi) bekâsını, bir gaye addettiğini ve camia-i Osmaniyye ve İslamiyye’den ayrılmamayı, en mukaddes bir mefkure sayarak, kurretülayn-i millet (milletin gözbebeği) olan hanedan-ı celilüşşanlarını (şanı yüce soylarını) ve zât-ı akdes-i hilafetpenahilerinin (kutsal halifeliğin sığınağının) etrafında bir kütle-i fedakârî olduğunu takrir (sağlamlaştırma) ve tespit eylediğini, pür azm ü iman (azim ve iman dolu) bir lisan-ı sadakatle (bağlılık diliyle), südde-i seniyye-i hilafetpenahilerine (halifenin yüce eşiğine) arz eylemeği birinci vazife sayar ve bu mazhariyyetle kesbi şeref ve bahtiyâri eyler, Sevgili Padişahımız.

23 Temmuz 1335 (1919) Kongre Heyeti