Diyâr-i Aşka Sultânım Dilâ Ben de Zamanımda

— 117 —
Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün-

Diyâr-i aşka sultânım dilâ ben de zamanımda
Gam u gussa vezîrimdir oturur iki yanımda
Ben ol şehbâz-ı kühsârım baş eğmem kulle-i kafa[1]
Niçe anka gibi yavru uçurdum âşiyânımda

Ben ol canbâz-ı serbâzım felek farkındadır dârım
Niçe Hallâc-ı Mansûr’u yürüttüm rîsmânımda
Belâ vü mihnet ü derd ü gam ile öyle yandım kim[2]
Eridi kara su oldu ilikler istihânımda
Heman el arkası yerde cihanın pehlivanıdır
Hatâyi baştan geçsün kadem koyan nişanımda[3]



  1. ben ol bâz-ı hümâ saydım bu âlem mürgzârında; .Kafzâde Fâizî tezkiresi.
  2. Firak u âteş ü derd ü elemler bağrını yaktı: Divan.
  3. Divan, Mlt. Alm. K. Mc., No. 599.