Derviş

Derviş

-Şair-i mütefekkir faik bege-

Ben o derviş-i rehneverdim ki
Yaşarım mest-i inzivâ asabi
Her zaman tanrıdan dilerdim ki
Olayım serseri akar su gibi.

Hemdemim nagme. rehberim hulyâ,
Ne evim var ne ailem ne adım
Bulmayınca beşerde bûy-ı vefâ
Gördügüm her ufukta ıtr aradım!

Yürürüm bâd-ı bîkarra ile ben
Kanadımdır mesafeler, seneler...
Geçerim kimse geçmeyen tepeden
Yolumu mai gonceler, mineler.

Yaşamak bir deniz benim ömrüm
Bu limansız denizde bir zevrak:
Nereye eylesem nazar görürüm
Hisden âzâde bir serâb ancak.

Geçmedi pençe-i hükumetle
Gerdenimde kılâde-i kanun
Yaşarım bâde-i merâretle
Her dem azade, her zaman memnun

İçerim meze edip piyâlemde
Şîr-i handemle zehr-i eyyâmı;
Doldurur şûrezâr-ı âlemde
Ceşme-i nagme câm-ı hulyâmı

Mezhebim hüsn ü kuvvet almakır
Daima genc olan tabiatten;
«Yaşamak hem vazife hem haktır»
Anlamam başka dîn ü hikmetten!

Nazarım maşrık-ı hakayıkta
Kandilimdir güneş, kamer, encüm;
Kalmaz asal gözüm karanlıkta
Sönse her şey yanar benim gönlüm.

Bütün zehârı koklarım birden;
Bendedir her baharın esrârı;
Taşırım bir küçük güneş gibi begn
Ke's-i kalbimde rûh-ı eşcârı.

Ben o bî vâye-i bürehnetenim
Ki benimdir yerin gögün sûru
Dagların cebhe-i gururu benim,
Benim ufkun hazine-i nuru

Kalmadım geçtigim avâlimde
Parlayan hüsn ü şi're bîgâne;
Taşıdım keşkül-i hayalimde
Kıssa-i hind'i nazm-ı irane

Bazı dem aglarım, düşüp utanır
Her sirişkim bir arz-ı tenhada;
Bilirim bir yakışmayan yaradır
Mevc-i giryem sükût-ı eb'âda!...

Cenab Şahabeddin