Cümle İşler Malûm Ol Efendime
―6―
Cümle işler malûm ol efendime
Nice türlü türlü iş etti gönül
Ne deliyim, ne sarhoşum, ne ayık
Divane mecnunum cuş etti gönül
Viranım ezelde mâmur kûyidim
Cümle bet eşlikte ben de çok idim
Bir zamanlar akıl başta yok idim
Aklımı başıma duş etti gönül
Hep melekler el kaldırmış duada
Ciğerciğim kavurdular tavada
Bir zamanlar gezer idik havada
Yere türab edip düş etti gönül[1]
Hakikat meyinden içenler kanar
Doğrusun söylesem el beni kınar
Âşık olanların yüzleri solar
Derdim üç dört idi beş etti gönül
Derviş Mehemmed'im şimdi zamanda
Mahlûk anın içinde kaldı gümanda
Nice zalimler çekmiş kemende
Âkilli cümleye baş etti gönül
- ↑ «Gönül düş emrini verdi» demek istiyor