Bir Kandilden Bir Kandile Atıldım

—10—

Bir kandilden bir kandile atıldım
Türab olub yer yüzüne saçıldım[1]
Bir zaman Hak idim Hak ile kaldım[2]
Gönlüme od düştü yandım da geldim[3]

Ezelden evveli[4] biz Hak’kı bildik
Hak’dan nidâ geldi Hak’ka Hak dedik
Kırklar meydanında yunduk pâk olduk
İstemem tahâret[5] yundum da geldim

Şunda bir kardaşla kayda düşmüşem
Pirler makamında yanub pişmişem
Kırklar meydanında hem görüşmüşem
İstemem yanmağı yandım da geldim

Şah Hatâyî eder senindir ferman[6]
Olursun her kulun derdine derman
Güzel şâhım[7] sana bin canım kurban
İstemez kurbânı kestim de geldim


  1. Toprak oldum yer yüzüne ekildim : Nüsha.
  2. Bir zaman da çakmak ile çakıldım: Nüsha.
  3. Yüreğime od düştü yandım geldim: Nüsha.
  4. Evvelden evvele: Nüsha.
  5. Yunmağı: Nüsha.
  6. Şah Hatâyim eder aynıma ferman: Nüsha.
  7. Ali’m.