I
Üç fiakr üzre kenar-ı Sende
Bir gece hep Otöy'e gitmiş idik
Seyr-i mehtâba dalıp gülşende,
Ne safâlarla saâh etmiş idik.
O Otöy bülbülünün feryâdı,
Çıkmadı gitti gönülden yâdı!
II
Evi vermez idi sâhib-hâne,
Bilse kim gitmiş idik biz Mabil'e.
Hele ben beyt okuyup mestâne,
Ne kadar vesvese verdim Kamil'e
O Otöy bülbülünün feryâdı,
Çıkmadı gitti gönülden yâdı!
III
O gece sürdüğümüz âlemden,
Bulamam bahse münâsib elfâz.
Ne acep hâb-ı girân-ı gamdan,
Beni bir kuşcağız etti ikâz!
O Otöy bülbülünün feryâdı,
Çıkmadı gitti gönülden yâdı!