Yeni Ahit/Luka/4: Revizyonlar arasındaki fark
İçerik silindi İçerik eklendi
düzeltme |
|||
17. satır:
{{kısım||9}}Onu Yeruşalime götürdü, mabedin tepesine koyup ona dedi: Eğer sen Allahın Oğlu isen, kendini buradan aşağı at;
{{kısım||10}}çünkü yazılmıştır: "O, senin hakkında meleklerine, seni korusunlar diye emredecek;"
{{kısım||11}}ve, "Ayağını bir taşa
{{kısım||12}}İsa cevap verip ona dedi: "Sen Allahın Rabbi
{{kısım||13}}İblis her tecrübeyi bitirdikten sonra, bir zamana kadar ondan ayrıldı.
{{kısım||14}}İsa Ruhun
{{kısım||15}}Ve hepsi tarafından izzet görerek onların havralarında öğretiyordu.
{{kısım||16}}İçinde büyümüş olduğu Nâsıraya geldi; kendi âdeti olduğu üzre, Sebt gününde havraya girdi, ve okumak için ayağa kalktı.
29. satır:
{{kısım||21}}Ve onlara söylemeğe başladı: Bugün işittiğiniz bu yazı yerine geldi.
{{kısım||22}}Hepsi ona şahit olurlar, ağzından çıkan lâtif sözlere şaşarlar, ve: Bu, Yusufun oğlu değil midir? derlerdi.
{{kısım||23}}Onlara dedi: Şüphesiz bana: Ey hekim, kendini iyi et, meselini
{{kısım||24}}Ve İsa dedi: Gerçek size derim: Hiç bir peygamber kendi memleketinde makbul değildir.
{{kısım||25}}Lâkin doğrusu size derim ki, İlyanın günlerinde İsrailde bir çok dul kadınlar vardı; gök üç yıl altı ay kapandığı, ve bütün memlekette büyük bir kıtlık olduğu vakit,
41. satır:
{{kısım||33}}Ve havrada bir adam vardı, ve kendisinde murdar bir cin ruhu vardı; ve o yüksek sesle bağırdı:
{{kısım||34}}Bırak! bizden sana ne, ey Nâsıralı İsa? Bizi helâk etmeğe mi geldin? Kimsin, seni bilirim, Allahın Mukaddesi!
{{kısım||35}}İsa onu
{{kısım||36}}Herkese de hayret geldi: Bu nasıl sözdür ki, murdar ruhlara kudretle ve hâkimiyetle emrediyor, onlar da çıkıyorlar? diye
{{kısım||37}}Havalide her yere onun hakkında rivayet yayıldı.
{{kısım||38}}İsa havradan çıktı, ve Simunun evine girdi. Simunun kaynanası şiddetli ısıtmaya tutulmuştu; ona kadın için yalvardılar.
{{kısım||39}}İsa onun başında durdu, ısıtmayı azarladı; ısıtma onu bıraktı, ve kadın hemen kalkarak onlara hizmet etti.
{{kısım||40}}Ve güneş batınca, türlü illetlere tutulmuş hastası olanlar onları kendisine getirdiler; İsa da ellerini her birinin üzerine koyup onları iyi etti.
{{kısım||41}}Bir çoklarından da cinler: Sen Allahın Oğlusun, diye bağırarak çıkarlardı. Onları
{{kısım||42}}Ve gündüz olunca, çıktı, bir ıssız yere gitti; halk onu arıyorlardı, ve onun yanına kadar geldiler, ve kendilerinden gitmesin diye onu alıkoymak istiyorlardı.
{{kısım||43}}Fakat İsa onlara dedi: Allahın melekûtunun müjdesini öteki şehirlere de vermeliyim; çünkü bunun için gönderildim.
|