Yeni Ahit/Markos/6: Revizyonlar arasındaki fark
İçerik silindi İçerik eklendi
düzeltme |
|||
8. satır:
}}
{{kısım||1}}Oradan çıkıp kendi memleketine geldi, şakirtleri de ardınca gittiler.
{{kısım||2}}Sebt günü olunca, havrada öğretmeğe başladı; çoğu onu işiterek şaşıp dediler: Bu adama bu şeyler neredendir?
{{kısım||3}}Meryemin oğlu, ve Yakubun, Yosesin, Yahudanın ve Simunun kardeşi, dülger, bu değil mi?
{{kısım||4}}İsa da onlara dedi: Bir peygamber kendi memleketinden, akrabaları arasından ve evinden başka yerde itibarsız değildir.
{{kısım||5}}Orada kudretli iş yapamadı, ancak bir kaç hasta üzerine ellerini koyup onları iyi etti.
19. satır:
{{kısım||11}}Neresi sizi kabul etmezse, ve sizi dinlemezlerse, oradan çıkarken ayaklarınızın altındaki tozu onlara şehadet olsun diye silkin.
{{kısım||12}}Onlar da çıkıp tövbe etsinler diye vâzettiler.
{{kısım||13}}Çok cinleri çıkarıyorlar, ve çok hastaları yağ ile
{{kısım||14}}Kıral Hirodes dahi işitti, çünkü onun ismi belli olmuştu. Ve diyordu: Vaftizci Yahya ölülerden kıyam etmiştir, bundan dolayı kendisinde kudretler işlemektedir.
{{kısım||15}}Fakat başkaları: İlyadır, diyorlardı. Başkaları da: Peygamberlerden biri gibi bir peygamberdir, diyorlardı.
25. satır:
{{kısım||17}}Çünkü Hirodes kendisi, göndererek Yahyayı tutup kardeşi Filipusun karısı Hirodiastan ötürü onu zindanda bağlamıştı; çünkü o kadınla evlenmişti.
{{kısım||18}}Zira Yahya Hirodese: Kardeşinin karısını almak sana caiz değildir, derdi.
{{kısım||19}}Hirodias ise, ona kin
{{kısım||20}}Çünkü Hirodes, salih ve mukaddes bir adam olduğunu bilerek, Yahyadan korkar, ve onu korurdu. Onu dinlediği zaman, çok şaşırırdı, ve onu sevinçle dinlerdi.
{{kısım||21}}Hirodesin kendi doğum gününde büyük adamlarına, binbaşılara ve Galilenin ileri gelenlerine ziyafet verdiği münasip gün gelince,
{{kısım||22}}Hirodiasın kızı girip oynadığı vakit, Hirodesin ve kendisile sofrada oturanların hoşuna gitti; ve kıral kıza dedi: Dile benden, ne istersen sana vereceğim.
{{kısım||23}}Ve: Benden her ne dilersen, ülkemin yarısına kadar, sana vereceğim, diye ona and etti.
{{kısım||24}}O da çıkıp anasına: Ne
{{kısım||25}}Hemen çabucak kıralın yanına girip ondan
{{kısım||26}}Kıral çok kederlendi; fakat yeminleri ve sofrada
{{kısım||27}}Kıral hemen muhafız askerinden birini gönderip onun başını getirmesini emretti. O da gidip zindanda onun başını kesti;
{{kısım||28}}başını bir tepsi içinde getirdi ve onu kıza verdi; kız da anasına verdi.
40. satır:
{{kısım||32}}İmdi, kayıkla ayrıca bir ıssız yere gittiler.
{{kısım||33}}Giderlerken halk onları gördü, bir çoğu da onları tanıdılar, ve bütün şehirlerden oraya yaya seğirdip onlardan önce vardılar.
{{kısım||34}}O da çıkıp büyük bir kalabalık gördü ve onlara acıdı, zira çobanı
{{kısım||35}}Artık vakit çok geç olduğundan, şakirtleri ona gelip dediler: Burası bir ıssız yerdir, zaten saat de geçtir;
{{kısım||36}}onları salıver de, çevrede olan çiftliklere ve köylere gidip kendilerine yiyecek satın alsınlar.
{{kısım||37}}Fakat o kendilerine cevap verip: Onlara siz yiyecek verin, dedi. Ve ona dediler: Gidip iki yüz dinarlık ekmek mi alıp da onlara yedirelim?
{{kısım||38}}O da onlara dedi: Kaç ekmeğiniz var?
{{kısım||39}}Onlara hepsinin bölük bölük yeşil otların üzerine oturmalarını emretti.
{{kısım||40}}Onlar da yüzer, ellişer, küme küme oturdular.
{{kısım||41}}Beş ekmeği ve iki balığı alıp göke bakarak şükran duası etti, ve önlerine koymak için ekmekleri kırıp şakirtlerine verdi; iki balığı da hepsine pay etti.
{{kısım||42}}Hepsi
{{kısım||43}}Parçalardan ve balıklardan on iki küfe dolusu kaldırdılar.
{{kısım||44}}O ekmeklerden yiyenler beş bin erkek idiler.
| |||