Yeni Ahit/Luka/10: Revizyonlar arasındaki fark
İçerik silindi İçerik eklendi
Metin eklendi. |
Metin eklendi. Eklenen metin 1941 tarihinde yayımlanmış ve 2011 senesinde telif hakkı süresi sona ermiştir. |
||
1. satır:
{{eser1
| önceki = [[Yeni Ahit/Luka/9|Luka 9]]
Satır 28 ⟶ 27:
{{kısım||19}}İşte, ben size yılanları ve akrepleri, ve düşmanın bütün kuvvetini ayak altına almak için hâkimiyet verdim; ve hiç bir şey size zarar vermiyecektir.
{{kısım||20}}Fakat ruhlar size itaat ettiler diye sevinmeyin, lâkin adlarınız göklerde yazıldı diye sevinin.
{{kısım||21}}O saatte İsa Ruhülkudüsle mesrur oldu, ve dedi: Ey Baba, gökün ve yerin Rabbi, sana şükrederim ki, bu şeyleri hikmetlilerden ve akıllılardan gizledin, ve onları küçük çocuklara açtın; evet, Baba, zira indinde böylece hoş göründü.
{{kısım||22}}Her şey Babam tarafından bana verildi; ve Oğul kimdir, Babadan başka kimse bilmez; ve Baba kimdir, Oğuldan, ve Oğlun ona keşfetmeği dilediği kimseden başkası bilmez.
{{kısım||23}}Ve şakirtlere dönerek ayrıca dedi: Sizin gördüğünüz şeyleri gören gözlere ne mutlu!
{{kısım||24}}Çünkü size derim ki, çok peygamberler ve kırallar sizin gördüğünüz şeyleri görmek dilediler, ve görmediler; ve işittiğiniz şeyleri işitmek dilediler, ve işitmediler.
{{kısım||25}}Ve işte, bir fakih kalktı ve: Ey Muallim, ebedî hayatı miras almak için ne yapayım? diyerek İsayı denedi.
{{kısım||26}}Ve İsa ona dedi: Şeriatte ne yazılmıştır? nasıl okursun?
{{kısım||27}}O cevap verip dedi: "Rab Allahını, bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün kuvvetinle, ve bütün fikrinle, ve komşunu kendin gibi seveceksin."
{{kısım||28}}İsa da ona: Doğru cevap verdin, böyle yap, yaşarsın, dedi.
{{kısım||29}}Fakat o kendisini doğruya çıkarmak istiyerek İsaya dedi: Ya, benim komşum kimdir?
{{kısım||30}}İsa da söze başlıyıp dedi: Adamın biri Yeruşalimden Erihaya iniyordu; haydutların eline düştü, ve onu soydular ve vurdular, yarı ölü bırakıp gittiler.
{{kısım||31}}Rastgele bir kâhin o yoldan iniyordu; adamı görünce öteden geçip gitti.
{{kısım||32}}Ayni suretle bir Levili de o yere geldiği zaman, onu gördü, öteden geçip gitti.
{{kısım||33}}Fakat bir Samiriyeli yolculuk ederken, onun bulunduğu yere geldi; onu görünce acıdı,
{{kısım||34}}yanına gitti, yaraları üzerine zeytin yağı ve şarap akıtıp onları sardı, ve onu kendi hayvanına bindirdi, bir hana götürdü ve ona baktı.
{{kısım||35}}Ertesi gün, iki dinar çıkardı, hancıya verdi ve: Ona bak, ve bundan fazla ne harcedersen, yine döndüğüm zaman, sana öderim, dedi.
{{kısım||36}}Bu üçünden hangisi, haydutların eline düşen adamın komşusu oldu, sanırsın?
{{kısım||37}}Ve fakih: Ona acıyan, dedi. İsa da fakihe: Git, sen de böyle yap, dedi.
{{kısım||38}}Yollarına giderlerken İsa bir köye girdi. Marta adlı bir kadın onu evine kabul etti.
{{kısım||39}}Meryem adlı bir kızkardeşi vardı, o da Rabbin ayakları dibinde oturup onun sözünü dinlerdi.
{{kısım||40}}Marta ise, işin çokluğundan şaşırmıştı; İsaya gelerek dedi: Ya Rab, kızkardeşimin hizmette beni yalnız bırakması sence bir şey değil midir? İmdi ona söyle bana yardım etsin.
{{kısım||41}}Fakat Rab cevap verip ona dedi: Marta, Marta, sen bir çok şeyler için üzülüp telâş ediyorsun;
{{kısım||42}}fakat bir şeye ihtiyaç vardır; ve Meryem, kendisinden alınmıyacak olan iyi payı seçmiştir.
| |||