Zâhid Hû Demeyi İnkâr Eyleme

by Sadeddin Nuzhet Ergun

v

—2—

Zâhid Hû demeyi inkâr eyleme
Ya neye çağırır insan Hu deyu
Hu demenin aslı nedendir böyle
Gel edelim sana beyan Hu deyu

Evvelü âhır hüvallahu ekber
Cemâli nurundan doğdu bir gevher
Muhammed Mustafa İmamı Hayder
Oldu o gevherden ayan Hu deyu

Tecelli irişti çün başa gelip
O cevher mevcile huruşa gelip
Çerhi felek anda hem cuşa gelip
İstedi Âdemi devran Hu deyi^[1]

Muhammed hâtem-i peygamber oldu
Ali evliyaya, şah, server oldu
Selman Muhammede hem rehber oldu
Ol günde yürüdü erkân Hu deyu

Erenler gizliydi ulu mekânda
Muhammedle Ali bir idi anda
Lâfetâ okuyup karşı duranda
Yedi kez çağırdı Cihan Hu deyu

Bir üzüm danesi ol Şah elinde
Kırklar dahi içti cümle mestoldu
Çıkınca Mustafa miraç yolunda
Şehadet eyledi Selman Hu deyu^[2]

Ol üzüm danesin getirdi Selman
Kırklar demi ol dem etti galeyan
Muhammed onlarla birlikte ey can
Hu Allah söyledi irfan Hu deyu^[3]

Kırklar dahi içti cümle mestoldu
Şahımerdan cümlesinden üst oldu
Hezar post bağlayıp kemerbest oldu
Semaa girdiler hemen Hu deyu

Kırkların birine nişter vuruldu
Aktı kan cümleden isbat olundu^[4]
Hak anda mevcuttu mevcut bilindi^[5]
Huvallah çağırdı Sultan Hu deyu

Anlar âşık idi yâr, yâra karşı
Niyaz eylediler Settara karşı
Kırkların cümlesi didara karşı
Baktılar kaldılar hayran Hu deyu

Hu demenin aslı böyledir böyle
Zâhid nedir sözün gelberi söyle
İmanın tazele şehadet eyle
Gel sen de yüzüne boyan Hu deyu

Kul Himmet meydanda sarhoş olalı
Habibin aşkına medhuş olalı
Can gözle tecellübe duşolalı^[6]
Hayali gözümde mihman Hu deyu

1. Dem bu demdir döner dervan Hu deyu: nüsha.
2. Şey’enlillâh dedi...: nüsha.
3. Muhammed şerbeti ezdi ol zaman, içtiler şerbetten her an Hu deyu: nüsha.
4. Birlik demi olan ispat olundu, semaa girdiler uyan Hu deyu: nüsha.
5. Hak mevcut mevcudat onda bulundu: nüsha.
6. Muhammed Ali ben duş olalı: nüsha.